Abstract:
Rezultaty przeprowadzonych badań ukazały, że studentki WF z Polski i FK z Ukrainy przejawiają podobne zachowania w sferze AF. Podstawową formą ich aktywności fizycznej okazało się pływanie i fitness, a w drugiej kolejności: gra w piłkę siatkową i długie spacery oraz wycieczki piesze. Dla co drugiej studentki wychowania fizycznego z Polski i fizycznej kultury z Ukrainy wartością uczestnictwa w AF, było to, że „podnosi sprawność fizyczną” i „pozwala przebywać ze znajomymi”. Częstość podejmowania aktywności fizycznej (AF) dla ¾ studentek z Polski, to dwa lub trzy razy w tygodniu. Natomiast u studentek z Ukrainy, 1/3 z nich uczestniczyła w AF fizycznej 4 razy w tygodniu, a co piąta 3 razy w tygodniu. Dla znakomitej większości respondentek inspiracją do uczestnictwa w AF były one same. Podobnie same lub z koleżankami uczestniczyły w AF. Stosunek rodzin badanych do podejmowanej przez nie AF wśród studentek z Polski był dwubiegunowy. Z jednej strony rodzina zachęcała badane do podejmowania aktywności fizycznej, a z drugiej – obojętny. Z kolei u studentek z Ukrainy ¾ ich rodzin zachęcało badane do AF. W kilku przypadkach odnotowano stosunek rodziny do AF „obojętny” i „wrogi”. Możliwości uprawiania AF (ruchowej, sportowej) respondentki na ogół oceniały jako bardzo duże (możliwość korzystania z pływalni, hali sportowej, stadionu, klubu fitness, siłowni, parku czy ścieżek rowerowych) i duże. Co trzecia studentka z Polski oceniła swoje możliwości do uprawiania AF jako dostateczne, a trzy ich koleżanki z Kijowa – jako „nienajgorsze” i „wszystkie”. W wyniku analizy statystycznej różnice statystycznie istotne dotyczyły częstości preferowanych form uczestnictwa badanych w AF i oceny wartości AF dla badanych.
